GBritain.net

http://www.gbritain.net

:: Kiedy stajesz się ofiarą napaści...
Artyku� dodany przez: Damian (2006-05-28 10:22:59)

Kiedy stoisz twarzą w twarz z napastnikiem i widzisz wymierzoną w siebie broń – przez głowę przebiega myśl: Czy tak właśnie kończy się życie? Zabawne, że świat, który jeszcze kilka chwil temu wydawał się piękny, pełen możliwości, nagle może przestać istnieć… Dlaczego? Ponieważ kilkunastoletni przestępca chce ci zabrać pieniądze, pobić, zgwałcić, sprawdzić, jak to jest, gdy się kogoś zabija.

Statystyki Metropolitan Police wskazują, że we wszystkich londyńskich dzielnicach ogólna liczba wszystkich przestępstw zarejestrowanych do marca tego roku wynosiła 984 125, co oznacza spadek w stosunku do ubiegłego roku (1015121). Zwiększona liczba ulicznych patroli, szybsza reakcja funkcjonariuszy na zgłoszone przestępstwa to te zadania policji, z których pozytywnego wykonania będą rozliczać politycy różnych szczebli czy też lokalni działacze. Przeciętny mieszkaniec Londynu nie ingeruje w politykę, chciałby po prostu czuć się bezpiecznie. Poza wiarą w skuteczność działań policji, ważne jest przestrzeganie pewnych reguł, ograniczających ryzyko stania się ofiarą napaści różnego typu.

Przewidywanie i unikanie
Okazuje się, że pewność siebie jest najskuteczniejszym sposobem na uniknięcie przykrych sytuacji. Osoby pewne siebie są mniej narażone na napady niż ci, którzy przemykają ulicami z opuszczoną głową, niepewnym krokiem. Oczywiście poczucie pewności nie może zamienić się w przeświadczenie, że nic złego nigdy mnie nie spotka. Jest to opcja idealna, jednak nie wolno zapominać o kilku zasadach bezpieczeństwa.
1. Planuj podróże z wyprzedzeniem. Warto poinformować kogoś o tym, że wracasz wieczorem samotnie do domu, skąd, dokąd i o której godzinie będziesz na miejscu. Jeśli wybierasz się do miejsca, którego nie znasz, postaraj się sprawdzić trasę wcześniej.
2. Staraj się nie podróżować samotnie w nocy. Nie korzystaj ze skrótów, szczególnie jeśli są to małe, ciemne uliczki czy parki. Wybieraj dobrze oświetlone, główne drogi.
3. Zawsze bądź „w pogotowiu”, świadom tego, gdzie jesteś, co się wokół dzieje. Nie rozmawiaj przez telefon, nie słuchaj muzyki – to może zmniejszyć skuteczną reakcję na to, co dzieje się wokół.
4. Noś ze sobą „alarm attack”, który po uruchomieniu wydaje przeraźliwy dźwięk, wbudowane ma też światło „strobe light”.
5. Staraj się nosić wygodne obuwie i odzież umożliwiające łatwe przemieszczanie się. Noś torbę przewieszaną przez ramię.
6. Staraj się poruszać tak, aby być naprzeciw nadjeżdżających samochodów. Dzięki temu żaden samochód nie będzie mógł za tobą podążać.
7. Jeśli wydaje ci się, że ktoś za tobą idzie, wejdź do najbliższego miejsca, gdzie znajdują się ludzie i poproś o pomoc.
8. Nigdy nie obawiaj się prosić o pomoc!

Jeśli zostaniesz zaatakowany, pamiętaj, że masz prawo do samoobrony, co wcale nie oznacza konieczności wdawania się w bójkę. Samoobrona to zasady postępowania, które mogą pomóc, kiedy stajesz się ofiarą napadu.
1. Zrelaksuj się. Spokojnie rozmawiaj z napastnikiem, nie prowokuj go. Pokazywanie napastnikowi własnego przerażenia i zestresowania, jest tym, na co on czeka i właśnie to prowokuje dalszą agresję. Staraj się zachować odpowiedni dystans pomiędzy wami.
2. Miej przy sobie „attack alarm” – uruchomienie tego urządzenia wywoła przeszywający dźwięk, który w połączeniu z oślepiającym światłem da ci kilka chwil, by uciec.
3. Jeśli nie masz alarmu, zacznij krzyczeć.
4. Staraj się zachować przytomność umysłu. Panika spowoduje, że nie będziesz w stanie kontrolować tego, co się dzieje.
5. Jeśli dojdzie do konfrontacji wręcz, pamiętaj, że najbardziej czułe punkty to: oczy, nos, usta, uszy, gardło, krocze i kolana.
6. Masz prawo do samoobrony, możesz użyć tego, co masz przy sobie: parasolki, torby, kluczy. Pamiętaj jednak, by nie nosić ani nie używać niczego, co policja zakwalifikowałaby jako „offensive weapon”. Nie kontynuuj walki, lecz jak najszybciej uciekaj.
7. Staraj się uciekać nie oglądając się za siebie – to może spowolnić twoje ruchy.
Pamiętaj, że słowa kluczowe to „Anticipation and avoidance” (przewidywanie i unikanie), dlatego być może warto pomyśleć o kilku lekcjach samoobrony?

Po napadzie. Policja i pogotowie
Ofiary przestępstw mają tendencję do zamykania się w sobie, ucieczki przed światem zewnętrznym. Zaczynają obwiniać siebie za to, co się stało; nie chcą ani dodatkowych kłopotów, ani zamieszania. Chcą zapomnieć, wymazać z pamięci przykry incydent. Dodatkowo, w obcym kraju, dochodzi jeszcze bariera językowa i obawa przed tym, że policja nie zrozumie lub nie będzie chciała zrozumieć i zająć się daną sprawą. To nie jest prawda.
Policja zajmuje się wszystkimi zgłoszonymi przestępstwami – i nie ma znaczenia skąd jesteśmy, kim jesteśmy i czym się zajmujemy. W przypadku nieznajomości języka otrzymamy bezpłatną pomoc tłumacza. O jego obecność należy poprosić, bo to bardzo ułatwi proces składania zeznań.
Po telefonicznym zgłoszeniu dokonania przestępstwa lub jego próby, co też należy zgłosić, pojawi się patrol policyjny, który spisze wstępne zeznanie. Potem ofiara przestępstwa zapraszana jest na komisariat w celu złożenia tzw. „victim statement”. Oznacza to bardzo szczegółowe odtworzenie przebiegu napadu. Słuchający i zapisujący policjant zadaje mnóstwo szczegółowych pytań, dlatego w przypadku niedoskonałej znajomości języka, warto poprosić o tłumacza. Często policja prosi o identyfikację sprawcy napadu. Wstępna identyfikacja oznacza przejrzenie sporej ilości zdjęć osób, które już figurują w katalogu policyjnym. Identyfikacja nie jest łatwa, nawet jeśli wydawało się nam, że świetnie pamiętamy twarz napastnika i nigdy jej nie zapomnimy. Kolejny proces to „identification parade”, kiedy należy wybrać przestępcę już spośród prawdziwych osób. Nie należy się tego obawiać, nie grozi nam konfrontacja – identyfikujemy spośród osób nagranych na video. Kolejnym etapem może być sprawa w sądzie, gdzie występuje się jako świadek.
Odwiedziny na komisariacie, identyfikacja sprawcy, rozmowy z policją – czyli typowa oficjalna procedura nie jest przyjemna. Wszystko odbywa się wkrótce po samym napadzie i dodatkowo utrudnia radzenie sobie z całą sytuacją. Trzeba jednak pamiętać, że współpraca z policją daje poczucie, że ktoś się o ciebie troszczy. To nie jest mama, siostra, przyjaciel; to jest instytucja stworzona do tego, by zapewniać bezpieczeństwo. Poza tym współpraca z policją jest jedynym sposobem na ograniczenie przestępczości. Tylko dzięki zeznaniom świadków udało się niejednokrotnie osądzić przestępców, być może uratujemy komuś życie?
Jeśli jesteś ofiarą przestępstwa i wydaje ci się, że policja nie wywiązuje się ze swoich obowiązków właściwie możesz skontaktować się z Independent Police Complains Office, niezależnym organem odpowiedzialnym za skuteczną pracę policji. Możesz też przekazać sprawę do radnego twojej dzielnicy.

Wsparcie psychologiczne
Niemal każdy, kto stał się ofiarą przestępstwa, będzie długo o tym pamiętał. Ważne jest, by nie izolować się od świata i ludzi. Bardzo ważne jest to, by zdać sobie sprawę, że potrzebujemy pomocy i że możemy ją otrzymać.
W Wielkiej Brytanii jest kilka organizacji zajmujących się bezpłatnym wspieraniem ofiar różnych form przemocy – napadów, kradzieży, gwałtów czy morderstw dokonanych na bliskiej osobie. Victim Support to organizacja współpracująca bezpośrednio z policją. Otrzymuje ona dane ofiary wkrótce po samym wydarzeniu, a pracownik kontaktuje się z nią najpierw telefonicznie, a potem – jeśli pokrzywdzony jest zainteresowany – odwiedza go w domu. W Victim Support pracują przeszkoleni wolontariusze, a także specjaliści. Podczas sesji z wolontariuszem można opowiedzieć o tym, co się stało (to może pomóc, ponieważ wolontariusz jest w stanie zachować dystans), otrzymać informację na temat procedur policyjnych, ubezpieczeń, odszkodowań czy innych sposobów uzyskania pomocy.
Pracownicy Victim Support mogą towarzyszyć nam podczas wizyt na komisariacie i podczas identyfikacji. Jeśli sprawa znajdzie się w sądzie, można poprosić o towarzystwo wykwalifikowanego pracownika, który będzie nas w sądzie wspierał nie tylko obecnością, ale i merytoryczną wiedzą.
Z Victim Support może skontaktować się każdy pod nr tel. 0845 30 30 900, anonimowo i poufnie, także wtedy, gdy nie zgłosił przestępstwa. Pomoc organizacji jest dostępna dla każdego, także w języku polskim.

Odszkodowanie
Każdy, kto stał się ofiarą przestępstwa kryminalnego na terenie Wielkiej Brytanii, może starać się o odszkodowanie w Urzędzie ds. Odszkodowań za Przestępstwa Kryminalne (Criminal Injuries Compensation Authority – CICA). Do uzyskania odszkodowania upoważnione są ofiary przemocy, w wyniku której doznały fizycznego bądź psychicznego urazu. Przy staraniu się o odszkodowanie bardzo ważna jest współpraca z policją, dlatego choćby z tego względu tak istotne jest zgłoszenie przestępstwa. Ostateczny termin złożenia podania do CICA wynosi do dwóch lat od chwili zdarzenia. Zasady składania wniosków oraz kopia obowiązujących taryf dostępne są na stronie: www.cica.gov.uk.

Pożyteczne linki
http://www.met.police.uk/
http://www.victimsupport.org.uk/
http://www.ipcc.gov.uk/
http://www.crimestoppers-uk.org/
http://www.bbc.co.uk/crime/prevention/

Agnieszka Krasnołucka

adres tego artyku�u: http://www.gbritain.net/articles.php?id=95